Istnieją pewne wytyczne dotyczące wymiarów preparacji pod uzupełnienia typu onlay lub overlay, których lekarz dentysta powinien przestrzegać, aby uzyskać optymalny efekt końcowy. Po pierwsze, ściany boczne powinny mieć kąt zbieżności 15 stopni. Kąty wewnętrzne powinny być zaokrąglone. Szerokość powierzchni nośnej ściany stycznej powinna wynosić co najmniej 1 mm, a szerokośc preparacji na powierzchni okluzyjnej (odległość międzyguzkowa) powinna wynosić co najmniej 2 mm. Należy zapewnić wystarczającą odległość między krawędzią stopnia na ścianie proksymalnej a sąsiednim zębem – co najmniej 0,5 mm. Ponadto należy przestrzegać wymogów dotyczacych wymiarów preparacji związanych z materiałem do odbudowy. Zarówno Initial LiSi Block, jak i CERASMART270 zostały zaprojektowane tak, aby przesunąć granice minimalnej grubości uzupełnienia. W przypadku uzupełnień wykonanych z Initial LiSi Block zalecana minimalna grubość uzupełnienia typu onlay lub overlay wynosi 1 mm na całej powierzchni uzupełnienia. W przypadku uzupełnień z CERASMART270 zalecana minimalna grubość wynosi co najmniej 1,5 mm w obszarze okluzyjnym i w obszarze ścian bocznych oraz 1 mm na stopniu ściany nośnej w odcinku proksymalnym. Zalecenia te należy wziąć pod uwagę podczas opracowywania zęba, aby zapewnić wystarczającą przestrzeń dla uzupełnienia wykonanego z wybranego materiału.

Gdy granica preparacji na ścianie proksymalnej znajduje się poddziąsłowo, klinicysta może napotkać pewne trudności – trudno jest pobrać dokładny wycisk analogowy lub cyfrowy, trudno jest założyć koferdam, widoczność jest pogorszona, a zatem skuteczne uszczelnienie krawędzi jest wątpliwe. W przypadkach, w których jest to możliwe, zaleca się podniesinie powierzchni nośnej ściany stycznej w technice deep margin elevation. Dzięki tej procedurze granica preparacji na ścianie proksymalnej zostanie nieznacznie uniesiona naddziąsłowo, co poprawi pobieranie wycisków, izolację i widoczność.

Aby zapewnić długotrwałą wytrzymałość zęba, idealnym wyborem jest wzmocniony krótkimi włóknami płynny kompozyt everX Flow. Dzięki krótkim włóknom everX Flow skutecznie zastępuje brakującą zębinę i wzmacnia ząb. Nie tylko zapewnia wyjątkowo wysoką odporność na złamania, ale także umożliwia łatwą aplikację dzięki doskonałym właściwościom tiksotropowym.

Natychmiastowe uszczelnianie zębiny (IDS) to procedura stomatologiczna polegająca na nałożeniu środka wiążącego na świeżo ciętą powierzchnię zębiny natychmiast po opracowaniu zęba. Środek wiążący uszczelnia odsłonięte kanaliki zębinowe, zapobiegając wymianie płynów między zębem a środowiskiem jamy ustnej.

Wykazano, że IDS przynosi szereg korzyści, w tym redukcję nadwrażliwości pozabiegowej, zachowanie żywotności miazgi, poprawę siły wiązania ostatecznej odbudowy i poprawę trwałości uzupełnień.

Powierzchnię szkliwa, po procedurze natychmiastowego uszczelnienia zębiny, można odsłonić używając ostrożnie drobnoziarnistego wiertła diamentowego.

Podczas wykonywania procedury podnoszenia powierzchni nośnej ściany stycznej  (DME) ważne jest, aby użyć matrycy, która może ściśle dopasować się do powierzchni zęba i stworzyć dokładne uszczelnienie wokół granicy preparacji. Dostępnych jest kilka systemów matryc, a wybór kształtu matrycy będzie zależał od konkretnych potrzeb danego przypadku.

Powszechnie stosowanymi systemami matryc do DME są systemy matryc sekcyjnych lub systemy matryc okrężnych. W przypadkach, w których trudno jest uzyskać idealne uszczelnienie, istnieją pewne dodatkowe zalecenia. Jednym z przykładów jest zastosowanie techniki matrycy w matrycy, w której matryca sekcyjna jest umieszczana wewnątrz matrycy okrężnej. Inną przydatną wskazówką jest umieszczenie taśmy teflonowej w przestrzeni między matrycą a sąsiednim zębem w celu uzyskania dokładnego uszczelnienia.

Stosowanie koferdamu jest zawsze zalecane. Najlepiej jest odizolować cały kwadrant roboczy lub przynajmniej dwa zęby sąsiadujące z odbudowywanym zębem. Aby uzyskać idealną izolację, można użyć nici dentystycznej i taśmy teflonowej. Aby zapewnić stabilność klamry, ważne jest, aby klamra stykała się z zębem w 4 punktach kontaktowych.

Dodatkowo, aby zapobiec nieszczelności należy wykonać prawidłowy rozmiar otworu w koferdamie. Upewnij się, że wybrałeś odpowiedni rozmiar na narzędziu perforującym. Po umieszczeniu gumowego koferdamu na miejscu, inwersja gumy koferdamu przy granicy z dziąsłem izolowanych zębów jest kolejnym korzystnym krokiem dla uzyskania dokładniejszego uszczelnienia i lepszej widoczności.

W niektórych przypadkach brzeg ubytku jest umiescowiony poddziąsłowo tak, że odpowiednia izolacja jest niemożliwa. W takim przypadku podniesienie powierzchni nośnej ściany stycznej techniką deep margin elevation nie jest zalecane, ponieważ brak izolacji może prowadzić do pogorszenia wiązania materiału kompozytowego. Dlatego należy rozważyć inne opcje, takie jak chirurgiczna gingiwektomia lub kliniczne wydłużenie korony.